یوفو شهر

BMW Flügelrad

بی – ام – و فلاگلراد سری الف وسری ب وسری ج

مابین سال های 1943 – 1945 شرکت بی – ام – و دیسک هایی را طراحی و ازمایش کرد که با موتور های جت کار میکردند و از پره های دوار که گرداگرد کابین خلبان جای گرفته بودند برای پرواز بهره میبردند . مانند شکل زیر :

 نمونه اول دراگوست و سپتامبر سال 1943 ساخته با نام » وی – 1 » و در پایگاه کبلی – پراگ جمهوری چک تست های ازمایشی را انجام داد که متاسفانه تنها 1 متر از زمین ارتفاع گرفت و مسافت 300 متر را طی کرده و فرود سختی نیز داشت .

نکته قابل تامق در مورد » وی – 1 » این بود که خلبان در وسط و در میان یک حلقه دوار از پره هایی قرار داشت که در شرایط پروازی این پره ها مکش شدیدی ایجاد میکردند و اگر نقصی رخ میداد خلبان راه فراری نداشت چراکه یا باید از دیسک به خارج میپرید که در این صورت با اغوشی باز به استقبال پره ها میرفت ویا اینکه با دیسک سقوط میکرد .

مشخصات » وی – 1 » :

1 = موتور جت بی ام و 003

2 = 16 پره 6 متری

3 = کابین خلبان تک سرنشین

4 = ارابه فرود چرخدار

شرکت بی – ام – و سری دوم از این نوع دیسک را با تغییراتی بشرح زیل ساخت :

1 = طول پره ها را از 6 متر به 8 متر افزایش داد

2 = کابین را بزرگتر ساخت تا دو خلبان یکی بعنوان کنترل کننده رادار و دیگری هدایت کننده در ان جای گیرند .

3 = ارابه فرود را حذف کرد .

در سال 1944 دیسک سری ب را در مونیخ ازمایش کرد که هنوز مشکلات اساسی را در پرواز داشت البته در سال 1945 نمونه های ارتقا داده شده نیز ساخته شدند تا اینکه نمونه مناسب در همان سال ساخته و ازمایش شد که با موفقیت همراه بود . در این نمونه این تغییرات داده شده بود :

1 = این دیسک دارای 4 خدمه بود

2 = از دو موتور جت بی – ام – و 003 بهره میبرد که در زیر بدنه قرار میگرفتند

3 = تعداد پره ها به 24 پره و طول انها به 14.4 متر رسیده بود .

شرکت بی – ام – و نمونه پیشرفته تری را با نام » وی – 3 » ساخت که دارای 2 طبقه و 21 الی 32 پره بود .

در زمان اشغال برلین اس – اس تمامی اطلاعات در این زمینه را بهمراه دیسک ها نابود کرد اما روس ها توانستند در کندو کاو خود در میان کاغذ سوخته های نازی ها به اطلاعاتی دست پیدا کنند.

وی –3